Ondertussen is de poortkatheter er alweer uit. De eerste controles waren goed. Na het klinisch onderzoek kreeg ik nog een mammografie en een echo.
Spannend was het wel, de arts bleef maar rond het litteken hangen met het echo ding. Ik lag daar een paar minuten en er werd niets gezegd en dan kan ik u verzekeren dat je weet wat stress en spanning is.
Gelukkig doorbrak ze de stilte met: 'alles in orde, enkel nog wat vocht onder het litteken...'
De prof vroeg me of ik veel last had van de poortkatheter. Dat kon ik niet ontkennen, het onding zat meer in de weg dan dat het van nut was. Van de prof mocht hij er dan ook al uit. Dat kon al de dag na de consultatie, onverwacht snel maar beter zo. Aangenaam was het niet, onder plaatselijke verdoving sjorren en branden en snijden ze het ding van onder de spier uit. Na 2 dagen redelijk wat pijn is het nu al goed genezen. Met een fijn lijntje als litteken en het ding in een potje ben ik nu echt bij de laatste stap aanbeland.
Kankervrij, geen pillen of implantaten meer.
Oef.
Ik ben weer gerust tot de volgende controle. (augustus)
Al is gerust misschien niet het woord want gerust ben ik voorlopig nog niet helemaal. Dat is iets dat met de tijd moet groeien. Alleen tijd kan tonen dat ik genezen ben.
