Selfies

Vanaf de dag van diagnose heb ik regelmatig een selfie genomen. Om de tijd een beetje vast te leggen en om stil te kunnen staan bij alle veranderingen. (Als je me niet graag kaal wil zien dan moet je niet verder kijken dan 1 juni.) maar het ziet er best sexy uit hoor ;) s

14/04/2015 Één dag voor de diagnose. Lekker onbezorgd in de zon. 

17/04/2016 In het kleedhokje aan het wachten op een onderzoek. 

19/04/2015

20/04/2015 Na het mri onderzoek. Ik moest op mijn buik liggen. Het kussentje staat in mijn gezicht geduwd. 

24/04/2015 Ik in pyjama. Ik voelde me hier helemaal niet ziek en vond het zo raar om gewoon thuis te zijn van het werk. 

27/04/2015

28/04/2015 Nietsdoen in de zetel. 

29/04/2015 Nieuwe look. Zolang ik nog haar heb kan ik er maar beter iets mee doen. 

02/05/2015 Vlak voor de operatie ontsnappen K en ik even naar Kopenhagen. 

04/05/2015 de ochtend voor de operatie. Ongeschonden. 

04/05/2015 Net wakker na de sentinel en na het plaatsen van de poort. 

05/05/2015 een dag na de operatie. Alles doet pijn maar het gaat.

06/05/2015 Geschonden 

07/05/2015 

08/05/2015 Elke dag een beetje beter. 

10 mei 2015 Een dag voor de start van de chemo. 

11/05/2015 Op weg naar de eerste chemo. 

13/05/2015 De poortkatheter na de eerste chemo. Auw 

18/05/2015

Weer ergens in een kleedhokje aan het wachten op een of ander onderzoek. 

20/05/2015 Wie de pruik past trekken ze aan. 

 

24/05/2015 Vrijgezelle avond. Joepie!

27/05/2015

29/05/2015 Vlak voor ik naar de kapper ga. Mijn haar valt erg uit. 

29/05/2015 Nieuwe look part 2. 

01/06/2015 Een haarband om de losse haren op te vangen. 

03/06/2015 Een dag na mijn verjaardag helpt mijn zus me om alles af te scheren. Wat een opluchting. 

03/06/2015 En dat ziet er dan zo uit. 

 04/06/2015. De pruik wordt meteen in gebruik genomen. 

11/06/2015 Met de pruik wordt een proefkapsel voor onze trouw gemaakt. Het resultaat mag er zijn. 

20/06/2015 Getrouwd!

10/06/2015

19/07/2015

Een hele sprong in de tijd. Mits wat bijwerking hier en daar ziet het er nog niet slecht uit. 

27/07/2015 en zo ziet het er uit wanneer ik dit schrijf. De voorlaatste taxol loopt er in. 

31 juli. Ziek, in de tijd daarna 5 dagen in het ziekenhuis gelegen. 

Sexy in het ziekenhuis...

20 augustus. 3 weken zonder chemo and feeling good. 

24 augustus. Dag van de chemo. Kotsmisselijk. 

31 augustus. Terug een beetje bekomen van mijn chemo. 

Tiende chemo 20 juni 2015

Gisteren heb ik voor de laatste maal de combinatie carboplatinum met taxol gekregen. En daar ben ik niet rouwig om vermits deze combinatie me toch wel het meeste ellende bezorgt. Misselijk gedurende een aantal dagen en een pak minder energie. 

Gelukkig was het vorige week een hele goede week. Ik heb zelfs niets geschreven over de vorige sessie omdat er niet veel te vertellen was. Het ziek zijn is helemaal voorbij op een klein kuchje hier en daar na.  Het was alsof alles gewoon normaal was. Tweemaal bbq gedaan, gefietst, kubb-toernooi gespeeld, tweemaal naar de film geweest, shoppen in Hasselt, in Leuven...

 Omdat ik me zo goed voelde vorige week heb ik boven op de zolder vanalles geïnstalleerd om me bezig te houden overdag. Ik ben dan ook bijna elke dag bezig geweest in mijn 'atelier'. 

Misschien begint het te wennen, dat thuis zijn. Het helpt ook wel om te weten dat we nu over de helft zijn met de therapie. Als alles vlot verloopt is 21 september de laatste chemo. 

Stiekem tel ik de dagen af. 

Achtste chemo 6 juli 2015

Afgelopen week was de slechtste week tot nu toe. Ik heb ergens iets opgeraapt en met mijn verzwakt immuunsysteem geraak ik er maar niet van af. Nog nooit zo hard gehoest, praktisch geen stem en toen begon ik nog temperatuur te maken. Ik zag al allerlei doemscenario's voor mijn ogen; naar spoed moeten, longontsteking, antibiotica...

Gelukkig is mijn temperatuur steeds onder de 38 graden gebleven, mede dankzij de samenwerking tussen mij en de medicijnkast. 

De hittegolf kwam ook op het slechtste tijdstip ooit. Ik heb binnen gekampeerd in de zetel met alle rolluiken naar beneden. Ook 4 nachten niet naast mijn man geslapen. Begint al goed dat huwelijk :)

Gisteren in het ziekenhuis stelde ze voor om een longfoto te nemen indien mijn ontstekingswaarden in het bloed te hoog zijn. Dat was gelukkig ook niet nodig want mijn bloed houdt zich kranig. Alles op het randje of er net over maar de chemo mocht er weer in. 1 zakje en dat ging heel snel, om 13.30u was ik al buiten. 

Toen ik thuiskwam keek ik nog even in mijn keel, iets dat de dokter niet eens deed in het ziekenhuis mais bon. Een mooi wit beslag. Dat is al geleden van toen ik mijn amandelen liet trekken dat ik nog echt keelpijn had. 

Stomme chemo! Er zit niets anders op dan het uit te zieken. Gewoon even ondergaan en aan betere tijden denken. 

Tijden waarin ik terug door de dagen huppel, zonder slechte cellen in mijn borst en met mijn haren wapperend achter me aan en zonder mega zakken onder mijn ogen. 

Maar kijk, aan elk nadeel is ook een voordeel denk ik dan graag. Ik heb afgelopen week wel wat buikspieren getraind met die oude wijvenhoest...