Gelukkig is mijn temperatuur steeds onder de 38 graden gebleven, mede dankzij de samenwerking tussen mij en de medicijnkast.
De hittegolf kwam ook op het slechtste tijdstip ooit. Ik heb binnen gekampeerd in de zetel met alle rolluiken naar beneden. Ook 4 nachten niet naast mijn man geslapen. Begint al goed dat huwelijk :)
Gisteren in het ziekenhuis stelde ze voor om een longfoto te nemen indien mijn ontstekingswaarden in het bloed te hoog zijn. Dat was gelukkig ook niet nodig want mijn bloed houdt zich kranig. Alles op het randje of er net over maar de chemo mocht er weer in. 1 zakje en dat ging heel snel, om 13.30u was ik al buiten.
Toen ik thuiskwam keek ik nog even in mijn keel, iets dat de dokter niet eens deed in het ziekenhuis mais bon. Een mooi wit beslag. Dat is al geleden van toen ik mijn amandelen liet trekken dat ik nog echt keelpijn had.
Stomme chemo! Er zit niets anders op dan het uit te zieken. Gewoon even ondergaan en aan betere tijden denken.
Tijden waarin ik terug door de dagen huppel, zonder slechte cellen in mijn borst en met mijn haren wapperend achter me aan en zonder mega zakken onder mijn ogen.
Maar kijk, aan elk nadeel is ook een voordeel denk ik dan graag. Ik heb afgelopen week wel wat buikspieren getraind met die oude wijvenhoest...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten