Het was nodig want van deze chemo ben ik ziek geweest, vooral misselijk. Ik had niet verwacht dat ik zoveel last zou hebben van anticipatoire misselijkheid. Mijn hersenen leggen meteen de link tussen alles wat met chemo te maken heeft en misselijk worden. Wat ik de dag van de chemo aanhad, wat ik die dag deed, at, las, enz... Als ik er nog maar naar kijk of aan denk word ik weer misselijk.
En er is ook nog een specifieke geur en smaak. Klinkt raar dat chemotherapie een geur of smaak heeft maar het komt blijkbaar nog voor. Wanneer iets nog maar lijkt op de chemogeur en chemosmaak word ik al misselijk. Deze blog hierover schrijven was zelfs al moeilijk.
Al weet ik dat de chemo gedaan is, mijn lichaam weet dat nog niet. Ik ben moe en uitgeput en er is nog geen enkel haartje te bespeuren. Ik kan ook moeilijk omgaan met alle lege tijd. Er is nu voorlopig geen doel.
Ik ben wel vorige week onder de MRI scanner geweest en heb ook nog een mammografie en echografie gehad. De dokter zei me dat alles weg is, niets te zien op de foto. Goed nieuws maar het kon me niet zoveel schelen, de chemo was toch gedaan en de operatie die er aankomt zal toch de gevarenzone wegnemen. Of er nu nog iets zit of niet. Misschien ben ik ook gewoon te moe om te staan juichen.
Zelfs na de chemofinish blijf ik wensen dat de tijd zo snel mogelijk gaat, zodat een normaal leven weer wat dichterbij komt.
Volgende week dinsdag op consultatie bij de chirurge, dan heb ik weer een tussendoeltje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten