Ik moet hierna wel nog enkele malen bestraald worden maar dat lijkt me de minst zware stap van alles.
Het is een raar idee om te weten dat de tumorhaard nu uit mijn lijf gesneden is en dat ik nu eigenlijk kankervrij ben. Want ik voel me nog behoorlijk 'kankerig'. De chemo is nog niet uit mijn systeem en ik ben nog steeds arbeidsongeschikt. Maar elke dag is weer een stapje dichter bij mijn oude leuke leventje.
Ik zal hier even verslag doen van de ingreep voor mijn lotgenoten en andere geïnteresseerden :)
Mijn ingreep vond plaats in het chirurgisch dagcentrum, ik moest me om 7.30u aanmelden. Ik heb een klein halfuurtje gewacht waarna de chirurg me kwam halen om een pijl te tekenen op de goede (slechte) borst.
Hierna werd ik meegenomen naar de mammografie afdeling. In een sexy groene badjas en met bril hoopte ik niemand bekend tegen te komen. Is gelukkig ook niet gebeurd.
Onder echo werd dan door een prof een ijzerdraadje geplaatst tot tegen de al eerder geplaatste clip. Zo heeft de chirurg letterlijk een leidraad.
Het deed een beetje pijn, ze moest heel hard duwen om op de juiste plek te geraken. Daarna moest er een mammografie/rx genomen worden om te bevestigen dat de draad wel degelijk bij de clip zat. Met een naald die half uit mijn borst stak een mammografie laten nemen, er zijn gezelligere dingen.
Gelukkig zat alles goed. De naald werd over het ijzerdraadje teruggetrokken en de verpleegster maakte even een beschermend verbandje over de uitstekende ijzerdraad. Daarmee terug naar de wachtzaal op het dagcentrum.
Ik voelde dat ding wel goed zitten, vooral als ik mijn borstspieren moest opspannen om te gaan zitten enz.
Gelukkig was het dan tegen 10.30 mijn beurt om geopereerd te worden. In een flits zag ik de chirurge en daarna werd de verdoving al ingespoten. 'Denk maar aan iets prettig' zei de anesthesist. Waarna ik aan een strand op Hawaï dacht en ijsvissen in Lapland.
Toen ik wakker werd voelde ik me goed. Een beetje misselijk maar daar werd meteen iets voor gegeven. De pijn viel beter mee dan verwacht. Veeeeel minder pijnlijk dan toen ik in mei aan mijn oksel geopereerd werd. Er hangt ook maar een klein plakkertje over het litteken. Tegen 15u mocht ik naar huis. Alwaar ik nog tot s avonds geslapen heb. Dan een voedzame troostende maaltijd (frietjes van de frituur) en weer slapen tot de ochtend nadien.
Er zit een klein deukje in mijn borst en nu, the morning after, is ze goed gezwollen. Maar op het eerste zicht is het zeker geen esthetische ramp.
Ook de pijn valt mee. Zolang ik er niet aankom voel ik het niet. Heb zelfs nog geen dafalgan meer bijgenomen.
Nu nog wat bekomen, volgende week een weekje Ardennen om te herbronnen, en dan over 3 weken een nieuwe consultatie.
Joepie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten