Kankervrij

Gisteren had ik consultatie om de resultaten van de operatie te bespreken en om de nabehandeling te bespreken.
Eerst ging ik langs de wondzorg, alwaar ze de nog uitstekende draadjes hebben afgeknipt.
De wonde is mooi genezen en doet geen pijn, het is zelfs gevoelloos. Enkel onder het litteken is het hard. Dit kan even erger worden tijdens de radiotherapie en zal pas over jaren weg zijn. Als het al volledig weg gaat.
Wel een pietsie beetje eng om er over te wrijven, ik voel geen aanrakingen en tegelijk voelen mijn vingers hobbels en bobbels. En het is allemaal begonnen met een bobbel. Dus weer vertrouwen krijgen in mijn borst zal moeilijk zijn.

De resultaten van de operatie waren heel goed. In het, toch behoorlijk, stuk dat ze hebben weggesneden zagen ze geen actieve kankercellen meer, enkel de plek waar de tumor gezeten heeft was nog detecteerbaar. Tumorafval. Het tumorcontainerpark.
Dat wil dus ook zeggen dat de snijranden negatief zijn, de tumor (wat er nog van overbleef) is volledig weggesneden.
TNMp (Tumor, Noduli, Metastasen na pathologisch onderzoek) is nu T0N0M0 (joepie)

Momenteel ben ik dus kankervrij, enkel nog een nabehandeling. De nabehandeling bestaat bij een borstsparende ingreep altijd uit bestraling.
Mijn bestraling zal bestaan uit 25 keer DIBH met MSP en nog 8 keer een boost. 33 keren in totaal. Alleen op werkdagen en 1 sessie duurt ongeveer 15min. Zo blijft een mens bezig.

DIBH (deep inspiration breath hold) het toestel zal alleen bestralen wanneer ik mijn adem inhou, zo ontstaat er een ruime marge tussen mijn hart en de plaats van bestralen om hart en longen maximaal te sparen van straling. Gebeurt alleen bij linksgelegen tumoren (logisch) en dat is natuurlijk weer het geval bij mij.
MSP (medio subclaviculair en parasternaal) er wordt een MSP veld meegenomen in mijn bestralingsplannen omdat de tumor bovenaan en in het midden ligt, en ook omdat het een agressievere soort tumor was. Zo worden eventuele micro metastasen in de lymfeklieren van sleutelbeen en borstbeen ook de kop ingeduwd.

Volgende week dinsdag word ik nog eens gescand, en krijg ik mijn oefensessie adem inhouden.
Om dan 7 december aan de marathon te beginnen.
Is het gek als ik zeg dat ik er naar uitkijk?
Elke dag een dag kunnen afstrepen en weer wat dichter naar de eindstreep van het kankerjaar.

Ohja, mijn haar begint weer te groeien. Ik voel de wind erdoor waaien, en dat is koud. Gelukkig is het het seizoen om een muts te dragen zonder dat iemand daar vreemd van opkijkt.
Nog een paar weken en mijn kuikendons kan weer doorgaan voor een echte haardos.