zaterdag 2 april 2016

Update

Deze maand heb ik mijn eerste controle, ik vind het zo spannend, ik tel de dagen af. Mijn gedachten schieten van het ene uiterste naar het andere.

Zo ongeveer:

"Alles is ok, ik moet me nergens zorgen rond maken."

"Fuck ik ga hervallen zijn ge gaat het zien!"


Ondertussen gaat al de rest wel goed. Ik ben heel dankbaar dat ik geen last heb van vermoeidheid. Ik werk terug 100 procent en dat gaat zoals vroeger. In het begin was ik super blij om te gaan werken maar nu is het weer als vanouds; Ik haat het nog altijd als de wekker afloopt en ik moet opstaan. Dan vervloek ik werkelijk de hele planeet.

Voor de rest is mijn huid ook goed gerecupereerd. Ik zie wel nog steeds de aflijning van het bestraalde gebied en ik verwacht ook niet dat dit gauw gaat weggaan. Mijn ribben, oksel en borst zelf voelen ook wat stram en pijnlijk. Maar het meeste last heb ik van die verdomde poortkatheter. Dat ding zit zwaar in de weg. Bepaalde kledij knelt, de autogordel doet pijn, ik kan rechts niet veel kracht zetten (fles opendraaien bv) en al zeker niet met mijn arm boven mijn hoofd. En het ziet er ook akelig uit en ik word er zelfs misselijk van als ik eraan voel. Ik voel echt de hele poort zitten inclusief het verbindingsstuk met de katheter. Bah.
Op de komende consultatie ga ik dit zeker nog eens vermelden. 

Mijn haar groeit ondertussen als kool. 
Wat ik niet had verwacht waren al die opmerkingen over mijn haar. Minimum 1 keer per dag (tenzij ik alleen thuis ben) zegt er iemand iets over. Of opeens zitten er mensen in mijn haar te wrijven. Zelfs wildvreemden... (Persoonlijke bubbel alarm) Soms denk ik, ik ben meer dan dat haar. Al snap ik ook wel dat dat het eerste opvalt als iemand mij ziet. Maar toch even vanuit mijn perspectief:

JA IK HEB KRULLEN IK WEET HET! Neen ik had dat daarvoor niet en ja ik hoop dat het overgaat/uitgroeit want nu voel ik me soms als een mislukte poedel.
En ja veel mensen zouden er geld voor betalen om krullen te hebben maar ik heb hier niet om gevraagd en nu moet ik het ermee doen.



Haar en een kapsel zijn zo bepalend voor je zelfbeeld, en nu met dit haar moet ik ongevraagd dat nieuw zelfbeeld accepteren. En dat is raar want ik ben blij dat ik haar heb (duh) maar tegelijk hangt er die kanker herinnering aan en dat wil ik juist vergeten...

Mijn wimpers vielen deze week ook weer voor een groot stuk uit. Even een kleine crisis in mijn hoofd maar er bestaat gelukkig een logische verklaring voor. Wimperharen hebben namelijk een cyclus van ongeveer 6 weken. Wimperhaartjes vallen uit en komen bij zonder dat dit opvalt. Maar natuurlijk zitten Al mijn wimpers nu op dezelfde cyclus vermits ze allemaal tegelijk zijn uitgevallen. Dus om de 6 weken zal er zich een acute wimperuitval voordoen. Volgens tinternet kan dit een paar keer gebeuren voordat alles weer zoals voorheen is. Als het dat maar is zegt. 


Fotoke na gevecht met haardroger, gel (van manlief) en stijltang (ja de voorkant geraakt als tussen mijn stijltang, hier en daar wel een verbrande vinger maar anders is het echt...te krullerig)


1 opmerking:

  1. Hallo, dank je voor je blog. Ik heb hem helemaal gelezen.

    Ik ben net mijn chemo begonnen, eerste keer EC.

    Veel succes bij de controle, ik hoop dat het goed blijft gaan met je.

    Groetjes
    x x x

    BeantwoordenVerwijderen