Eerste keer nieuwe chemo: EC

Na mijn ziekenhuisopname heb ik nog tweemaal een tegenslag gehad. De eerste week na het ziekenhuisverhaal was de wonde onder mijn arm nog niet toe en dus had ik al wel verwacht dat de chemo ging uitgesteld worden. Zo geschiedde dan ook. De week dáárna was ik er helemaal klaar voor om de draad terug op te pikken en om te beginnen met de nieuwe chemo. Maar mijn bloed was nog niet klaar... Weer stond alles te laag en weer moest ik een week wachten. Heel de boel met 2 weken uitgesteld. Dat is een klap voor de moraal. 

Doordat ik 3 weken chemovrij was voelde ik me wel super goed! Wat een heerlijk gevoel om weer alles te kunnen. Toch merkte ik ook dat de chemo nog niet uit mijn lijf was want mijn wenkbrauwen zijn de afgelopen week bijna helemaal verdwenen. Maar met mijn beste make-up talenten kan ik dat nog goed verstoppen. 

Gisteren was het dan eindelijk zover. Mijn bloed stond goed en de wonde in mijn oksel is dicht. Ik kon eindelijk beginnen aan het laatste deel van de chemokuur. 

Die kuur bestaat uit twee producten: Epirubicine ( een rood goedje waarvan ik rood plas) en Cyclofosfamide. Of kortweg EC. 

Het was een lange dag in het ziekenhuis maar al bij al ging het nog vlot. Ik voelde me nog steeds heel goed en thuisgekomen deed ik dan ook nog snel wat werkjes. Totdat tegen een uur of 7 opeens de bijwerkingen begonnen. Een vlaag van misselijkheid overspoelde me en nu de volgende ochtend is ze er nog steeds. Ondanks alle medicatie die ik al genomen heb (emend, medrol, litican) blijf ik erg misselijk. Ik hoop dat dit niet te lang duurt... En dan moet ik straks nog een spuitje zetten, epo, om mijn bloedwaarden wat te helpen. 

Ik snap al waarom deze kuur om de 2 weken is. Ik ga de dagen kunnen gebruiken om te bekomen. Maar het chemo einde is in zicht. Nog 3 keer!

Het rode goedje.