Zo weinig last dat ik had van de taxol zoveel last heb ik gehad van die rotte EC.
3 dagen heb ik continu een zweem van misselijkheid over me gehad, gelukkig heb ik nooit moeten overgeven want ik haat overgeven. Maar het heeft een paar keer niet veel gescheeld.
De dag na mijn chemo moest ik dan neulasta spuiten om de dip van de witte bloedcellen op te vangen. Het prikje heb ik zelf gezet in mijn buik. Dat was een beetje eng maar het lukte prima.
Het inspuiten was peanuts vergeleken met de bijwerkingen.
De dag na de neulasta spuit heb ik spierpijn alsof ik heb dagen pilates, zumba en yoga gedaan. Het voelt alsof ik griep heb maar dan zonder koorts.
Zelfs gewoon langs mijn huid strijken is pijnlijk, en binnen in mijn botten heb ik stekende pijn.
Ik kampeer 2 dagen in ons bed met Netflix en beschuiten. Gelukkig hoef ik dit nog maar 3 keer door te maken. Ik merk dat ik ook weer misselijk word wanneer ik aan die eerste dagen na de chemo denk. Ik ga volgende week maandag om extra goede pilletjes vragen.
Ondertussen gaat het weer een beetje, al moet ik nog snel rusten wanneer ik een inspanning doe. (Trappen zijn de hel, mijn hart racet meteen mee.)
En ondanks dat ik nu echt bijna volledig haarloos ben (dag wenkbrauwen, dag wimpers) zie ik er, na een rondje make-up, niet al te slecht uit.
Amai de laatste loodjes wegen het zwaarst maar ik ben er klaar voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten