'Wat zijt gij aan het doen?' Vraagt K. wanneer hij de slaapkamer binnenkomt terwijl ik nogal ostentatief aan mijn borsten zit te voelen.
'Zelfonderzoek.' Antwoord ik al lachend.
Wat zou ik moeten voelen eigenlijk, ik voel vooral veel klierweefsel en kan van elk bobbeltje wel iets maken. Tot daar op mijn linkerborst wel een knobbeltje zit dat iets anders aanvoelt dan al de rest.
Ik vraag of K even wil voelen. Hij zegt dat het de rand van mijn borst is, of klieren bijvoorbeeld.
Geen paniek.
Ik ben altijd snel in paniek.
De dagen die erop volgen voel ik elke dag aan mijn borst. Het verandert niets, het neemt niet af. K ziet dat ik ongerust ben en zegt dat ik het moet laten nakijken, dan ben ik tenminste gerust.
Dat ben ik van plan, de volgende dag kan ik dankzij mijn collega snel een afspraak maken op de echo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten